بایگانی دسته ی مقالات

والدین بسیاری هستند که نسبت به اهمیت زبان انگلیسی و فرصت‌هایی که با دانستن آن برای فرزندان‌شان ایجاد می‌شود آگاهند؛ ولی از طرف دیگر مهمترین نگرانی آنها این است که واقعاً کودکان در چه سنی باید یادگیری زبان انگلیسی را شروع کنند؟  که با دیر یا زودتر شروع کردن آن ممکن است انگیزه‌ها و فرصت‌های خوب پیش‌روی کودکشان از بین برود. این مقاله قصد دارد با مطرح نمودن دیدگاه‌های مختلف آگاهی و اطلاعات لازم را در اختیار والدین قرار دهد و این دیدگاه‌ها را بررسی نماید:

نظرات متخصصان در مورد محدودیت سنی مطلوب که در آن کودکان باید شروع به یادگیری یک زبان خارجی کنند متفاوت است. به گفته برخی ، کودک باید از سنین پایین شروع به آموختن انگلیسی کند ، به گفته دیگران سه سال سن دقیق آن است، برخی دیگر  بهترین زمان برای شروع یادگیری زبان انگلیسی را بین ۵ تا ۷ سال می‌دانند ، بعضی معتقدند کودک در جریان آموزش در مدرسه به این توانایی دست خواهند یافت و به اعتقاد گروهی دیگر بعد از شروع دبستان بهترین زمان خواهد بود.

دیدگاه‌ها در مورد سن آموزش زبان انگلیسی

بیایید محبوب‌ترین تئوری‌ها در مورد شروع سن آموزش زبان انگلیسی به همراه محاسن و معایب آن را با هم بررسی کنیم

دیدگاه اول –   سنین پایین کودکی

به گفته طرفداران این نظریه ، کودکان ۰ تا ۳ ساله به موازات زبان مادری خود و بدون هیچ‌گونه نگرانی کلمات و عبارات را به زبان خارجی بیشتر و سریعتر می‌آموزند. معلمانی که این نظریه را ترویج می‌کنند بر این عقیده هستند که کودک تا ۳ سالگی زبان خارجی را بدون نیاز به تدریس می‌آموزد. او هنگام بازی‌کردن ، تماشای فیلم‌های کودکانه یا گوش دادن به آهنگ‌های انگلیسی، زبان خارجی را یاد می‌گیرد. کودکان در این سن از اشتباه کردن نمی‌ترسند.

مطالعاتی در دانشگاه هاروارد تأیید می‌کند سه سال اول زندگی، یک دوره حیاتی در زندگی کودک است و در این دوره، پایه‌های نگرش، تفکر و یادگیری هر شخص بنا گذاشته می‌شود به این مفهوم که کودکان توانایی ذاتی یادگیری را در این سنین دارند.

بازی‌های دیجیتالی، کارتون و دی‌وی‌دی‌های زیادی برای آموزش کلمات جدید و مهارت‌های زبان انگلیسی وجود دارد گروهی از کودکان می‌توانند به زبان‌انگلیسی بخوانند ، بازی کنند و صحبت کنند. آنها حتی متوجه نمی‌شوند که یاد می‌گیرند ، زیرا خیلی سرگرم کننده است!

نقطه ضعف این نظریه این است که اگر كودك در محیط مناسب انگلیسی زبان نباشد یا والدینش انگلیسی صحبت نكنند، نمی‌تواند به آن زبان تسلط یابد. و این مسئله می‌تواند به کودک آسیب جدی برساند. و بزرگترین مشکل این است که اگر بخواهند بخوبی بیاموزند روزانه ۳ تا ۴ ساعت باید در معرض آموزش با صفحات نمایش مانند گوشی، تلویزیون یا کامپیوتر باشند که این امر ابداً توصیه نمی‌گردد و اثرات بسیار بدی روی بدن کودک خواهد داشت.

دیدگاه دوم – سن  ۳ تا ۵ سال

بچه‌ها به شناخت دقیق از مهارت‌های حرکتی، تخیل، شناخت، پشتکار و … رسیده‌اند. کودک مهارت‌های زبانی دارد، اطلاعات جدید را کاملاً جذب می‌کند و خود را با همسالان خود مقایسه می‌کند. فرآیند آموزش در این سن باید به شکل بازی آسان و سرگرم‌کننده باشد تا کودک علاقه خود را به فراگیری از دست ندهد.

خطر ایجاد نگرش منفی به زبان در سنین پایین وجود دارد. پس باید انگیزه کودک از دست نرود.

دیدگاه سوم ـ   سن ۵ تا ۷ سال

کودک در این سن با همسالان معاشرت می کند. بهترین سن برای آموزش گروهی است. او دانش کافی را از جهان در اختیار دارد و در یادگیری زبان جدید مشکلی ندارد. توجه او بیشتر متمرکز می شود و می تواند تحت آموزش یک فرد بالغ تا ۲۰دقیقه آموزش ببیند

انگلیسی برای بچه های ۵ تا ۷ سال باید روشن، رنگارنگ و مهیج  باشد. کودک به زبان مادری مسلط است و قادر است از آن به عنوان پایه استفاده کند.

بزرگترین اشکالی که به این نظریه وارد است این است که در این سن کودک با استرس انتقال از مهد به مدرسه و شروع دبستان روبه رو است و او باید وارد محیطی شود که در آن قرار است نوشتن زبان فارسی را یاد بگیرد و این می‌تواند باعث ایجاد تداخل در یادگیری زبان دوم شود. و اگر بین آموزش زبان او فاصله‌ای ایجاد شود کودک انگیزه خود را از دست خواهد داد.

از طرف دیگر آموزش زبان باید مخصوص این سن باشد، مربی آن باید تجربه تدریس کودکان را داشته باشد و نه فقط تدریس در کلاس بزرگسالان، منابع آموزش و مکان آموزشی آن باید خاص باشد،که این مواردی است که شاید به صورت نادر در آموزشگاه‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد و یا اصلاً دیده نمی‌شود و این خود می‌تواند آسیب‌زا باشد و کودک را از ادامه کار منصرف نماید.

دیدگاه چهارم ـ  کودک زبان را در طول مهد کودک و مدرسه و همراه با معلم فرا بگیرد

این روش طرفداران بسیار کمی دارد و اشکالات زیادی بخاطر سیستم آموزشی در مدرسه به آن وارد است.

کودکان بیشتر مواقع با یادگیری زبان مبارزه می‌کنند زیرا رویکرد و روش‌هایی که معلم‌شان در مدرسه استفاده می‌کند برای آنها مؤثر نیست. متأسفانه معلم کلاس پر از دانش آموز دارد و نمی‌تواند زمان کلاس را به یک کودک خاص اختصاص دهد.

انگلیسی و مدرسه یک رابطه پیچیده است: رابطه عشق و نفرت

وقتی کودکان در بهترین سن برای یادگیری یک زبان قرار دارند ، آنها فقط هفته‌ای یک ساعت آن را مطالعه می‌کنند. اگر یادگیری زبان را به مدرسه و تسلط بر آن به پایان دوره تحصیل واگذار شود نه تنها منابع مورد نیاز در دسترس نیست، بلکه انگیزه لازم برای دانش‌آموزان نیز وجود ندارد.

امروزه کودکان در مهد کودک‌ها هم  زبان انگلیسی می‌آموزند و  مشکل این است که اکثر افراد فقط کلمات بیشتری را یاد می گیرند نه یک زبان جدید.

دیدگاه پنجم ـ از سن ۹ سالگی ( از سوم ابتدایی به بعد)

طی مطالعاتی که بر روی ۱۷ هزار کودک انگلیسی زبانی که فرانسوی می‌آموختند، نشان داده کودکانی که از یازده سالگی شروع به یادگیری کرده‌اند، در مقایسه با افرادی که از حدود هفت سالگی شروع به آموختن زبان کرده‌اند، در آزمون‌ها بهتر عمل می‌کنند. یکی از دلایل این موضوع این است که کودکان در این سنین یادگیری را جدی‌تر می‌گیرند و تمایل بیشتری به انجام این کار دارند.  مطالعات نشان داده است که ۵۰٪ توانایی ما برای یادگیری در ۴ سالگی و ۳۰٪ آن در سن ۸ سالگی ایجاد می‌شود.

از طرف دیگر ، کودکان بعد از ۷ سال در حال حاضر به طور صحیح به زبان مادری خود صحبت می‌کنند ، به رژیم یادگیری عادت می‌کنند، همچنین مشخص شده که نوجوانانی که قبل از ۱۵ سالگی زبان دوم را یاد می‌گیرند، راحت‌تر بر آن مسلط شده و می‌توانند مانند یک فرد بومی آن کشور، صحبت کنند.

پژوهش‌های زمانمند و طولی، کم و کیف فراگیری زبان خارجی از شش تا ۱۶ سالگی را در کشورهای مختلف بررسی کرده‌اند که نشان می‌دهد روانی صحبت و تلفظ کودکانی که در سنین پایین‌تر زبان را شروع می‌کنند بهتر خواهد شد.

سرپرست حوزه تربیت و یادگیری زبان‌های خارجی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی معتقد است: این نظریه اشتباه که بد به جامعه منتقل شده باعث شده است خانواده‌ها حتی با وجود فشار اقتصادی و وضع نامطلوب مالی، نگران فرزندشان باشند و آنها را از شش، هفت سالگی به کلاس بفرستند در حالی که در کل ترم چند واژه بیشتر یاد نمی‌گیرد. مبلغ قابل توجهی هزینه می‌کنند برای یادگرفتن چند واژه! خب اگر این کودک به جای شش سالگی، ۹ تا ۱۱سالگی شروع کند به جای سه کلمه، ۵۰ کلمه در طول یک ترم می‌آموزد.

حقیقت این است که دقیقاً سن خاصی وجود ندارد که کودکان شروع به یادگیری زبان انگلیسی کنند ، زیرا هر کودک فردی جداگانه است و شخصیت خاص خود را دارد

این شمایید که تلاش‌های فرزندتان برای یادگیری و دست و پنجه نرم کردن با یادگیری زبان را می‌بینید و بهتر از هر متخصصی تشخیص خواهید‌داد چه چیزی برای فرزند شما مناسب‌تر است و این شما هستید که بهترین سن یادگیری زبان انگلیسی در کودکان را انتخاب می‌کنید.

هیچ کمترین سن برای یادگیری زبان انگلیسی کودکان وجود ندارد، به طور خلاصه ، شما می‌توانید به محض دوست داشتن یک زبان یاد بگیرید

کودک خود را تشویق کنید که یک زبان آموز مستقل شود، به آنها مهارت‌های زبانی را برای برقراری ارتباط با دیگر انگلیسی‌زبانان بدهید و اطمینان حاصل کنید که وقتی آنها زبان دوم را یاد می‌گیرند ، این کار را با لبخند بر روی صورت خود انجام می‌دهند.

نتیجه گیری

یادگیری یک زبان قبل از شروع مدرسه دقیقاً شبیه یادگیری زبان مادری است و بسیار ماندگارتر خواهد بود اما همانگونه که یک کودک در یک خانواده ترک زبان به خوبی به هر دو زبان تسلط پیدا می‌کند باید خانواده و محیط اطراف هم این بستر را برای او فراهم کنند و فقط از طریق ویدئو و فیلم و بازی برای کودک تثبیت نخواهد شد و نه تنها به فراموشی سپرده خواهد شد بلکه با تحت فشار قرار دادن کودک او را برای همیشه از زبان انگلیسی زده خواهید‌کرد

یاد‌گیری قبل از مدرسه نیاز به یک سیستم برنامه‌ریزی‌شده آکادمیک دارد که منابع آموزشی، اساتید و مراکزی که به این صورت بتوانند تدریس کنند بسیار در کشور ما اندک است و اصولاً آموزش برمبنای اصولی پیش می‌رود که برای یک زبان‌آموز بزرگ‌سال در حال اتفاق است.

حال اگر به دنبال آن هستیم که با سیستم آکادمیک و استاندارد جهانی کودک ما به فراگیری زبان بپردازد بهترین سن  بین ۹ تا ۱۱سالگی می‌باشد یعنی از سوم ابتدایی. چون کودک بحران شروع مدرسه را گذرانده است، به زبان مادری تسلط کامل دارد. می‌تواند در کلاس‌های گروهی شرکت کرده و با نشستن طولانی‌مدت‌تر بر سر کلاس مشکلی نخواهد داشت و بر طبق آنچه از یکی دو سال مدرسه یاد گرفته است می‌داند آموزش و فراگیری یک امر پیوسته است و والدین باید آگاه باشند که استراحت‌های بزرگ در یادگیری نه تنها باعث فراموشی آموزش‌های قبلی خواهد شد بلکه کودک را سرد کرده و انگیزه‌اش را از بین خواهد برد.